MELULİ DİVANI indir kitap bedava

Aradan tam 20 yıl geçmiş. O yılları yeniden hatırlamaya çalıştığımda Ankara'nın dışına kurulmuş dağınık tek tük evleri, evlerin bitişiğindeki ahırla rı, bidonlarla başında saatlerce sıra beklediğimiz yıkık çeşmesi ve içine ka panık insanlarıyla köhne bir köy görünümündeki yoksul mahalle geliyor göz lerimin önüne. Kuzeyde kaldığı için yazın bile zor ısınan buz gibi iki küçük odalı alt kat evin ön cephesindeki odasını oturma odası olarak, diğerini de yüklük olarak kullanırdık. Ben üniversitede, diğer iki kardeşimden biri lisede, biri ortaokulda okuyorduk. Ablamız üç çocuğuyla birlikte yanımızda kalıyor ve bize bakıyordu.Köyde varlıklı bir aile sayılırdık, ama şehrin zenginliğiyle yüz yüze gel diğimizde yoksulluğun sınırında yaşamaya ancak gücümüz yetti. Dedem Melüli, iki üç ayda bir ziyaretimize gelir, beş-on gün yanımızda kaldıktan son ra tekrar köye dönerdi. O zamanların bozuk, virajlı ve kışın genellikle kapa nan yollarıyla Afşin-Ankara arası 11-12 saat çekerdi. Hele Kayseri'de saba ha karşı aktarma yapmak zorunluluğu insanı canından bezdirirdi. Ama 80 yaşlarında olmasına rağmen o bizi hiç yalnız bırakmadı...