Bir Sınırda Hapsolmak Ulus Sağ Marksizmle Polemik indir kitap bedava

Bagdatli sehzade Barmecide’in, bir dilenciye bos tabaklarla ziyafet çektigi hikâyeyi bilirsiniz. Ancak bos tabaklardan olusan bu bahsedilmis ziyafet, pek tabii ki Bagdatli dilencimizin karnini doyurmaz. Barmecide’in sofrasinda, dilencinin, olmayan yemeklerle ziyafete alinmasi, aslinda trajikomik bir olay anlatir bize; trajikomiklik olmayanin zarafeti ve satafatindan yeserir. Bu tipki günümüz insaninin, yaratilmis, görkemli sanal hikâyelerle beslenmesi mefhumunda oldugu gibi, özünde bir aldatma hikâyesidir. Sehzadenin, hayali ürünlerle, dilencinin zihninde sanal gerçeklik yaratmaya çalistigini anlatan öykü; günümüz sehzadelerinin (siz kapitalizm diye okuyunuz), bir çesit dilenciye çevrilmis olan günümüz insanina sundugu ziyafet öyküsüyle örtüsür. Her iki öykü de tam bir fantazmagoryadir. Ancak günümüz insaninin, Bagdatli dilenciden çok daha sansli(!) oldugunu söylemeliyiz; çünkü önüne serilmis olan Barmecide sofrasi çok daha satafatli, zengin ve boydan boya bos tabaklarla dolu. Üstelik bu bos tabaklarin her birinin içinde bireyi, ve dolayisiyla toplumu geçici doyma hissine ulastiran bir sürü hayali yemek var. Kuskusuz din bu yemekler içinde en doyurucu olani; ama itiraf etmek gerekir ki en lezzetlisi degil. Futbol, Barmecide sofrasindaki en lezzetli yemek olma konusunda liderligini bir süre daha kimseye kaptirmayacak gibi. Lakin tüm doyuruculuguna ve lezzetine ragmen din ve futbol; asla ulusçuluk kadar besleyici degiller. Ulusçuluk, sofradaki bos tabaga kondugu ilk andan itibaren, günümüz dilencisi olan siradan birey için, her zaman besin degeri en yüksek hayali yemek oldu ve bazen sofraya hiç beklemediklerimiz de oturdu