Deleuze-Varlığın Uğultusu indir kitap bedava

Düsüncesinin bütün ilhamini her seyden önce Nietzsche’den aldigini iddia eden birine verilen sifat ne kadar çeliskili olursa olsun (çünkü Nietzsche’nin kendisinde derin bir ermislik vardir), Deleuze için düsüncenin kosulunun çileci oldugunu ileri sürmek gerekir. Bu da Deleuze ile Stoacilar arasinda bulunan yakinligi derinlemesine açiklayan bir durumdur. Tekilliklerin göçebeligini belirtmek için 'anarsi' kelimesinin kullanilmasi bizi yanilgiya düsürmemelidir, çünkü Deleuze özellikle 'taçli anarsi'ye vurgu yapar ve ayni zamanda, öncelikle taci düsünmek de son derece önemlidir. Bu taç, yasam deneyimlerine ve gündelik meselelere çileci bir tavirla sirtini dönen ve sinirlarini asma ve ölçüsüzlük’'ün kendilerini götürdügü yere gitme gücünü kendilerinde bulmus olanlara atfedilir. Tüm bunlardan, bu yasam felsefesinin, Stoaci felsefede de oldugu gibi özünde bir ölüm felsefesi oldugu sonucu çikar. Çünkü eger düsünce olayi, kendimi seçilmeye birakma (bu, Deleuzecü kader biçimidir) ve aritilmis otomat olarak hybris’in istedigi yere sürüklenmesine iliskin çileci bir güçse; yani eger düsünce, benim edimselligimin kirilmasi ve sinirimin ortadan kalkmasi olarak varsa; ama ayni zamanda eger bu edimsellesme ve bu sinir kendi varliklarinda onlari kiran veya onlari asan seylerle ayni dokuya sahipse (çünkü kesin olarak, sadece Bir-bütün vardir); yani eger organik olmayan güçlü yasam, hem beni sinirim içinde düzenleyen seyin hem de bunu yapma kudreti kazandigim ölçüde beni onu asmaya çagiran seyin de temeliyse, o zaman düsünce olayinin metaforu, yasamin içkin ani olarak, ölmektir. Zira ölüm, ayni anda hem etkide bulundugu bireyle en yakin iliskiye sahip seydir, hem de bu bireye nazaran tam bir kisisizlik ve dissallik hali içindedir. Bu anlamda o, düsüncedir, çünkü düsünmek tam olarak, bireyin ayni zamanda sahici varligi da olan kisisiz dissallik tarafindan donduruldugu noktaya çileci bir sekilde ulasmaktir. Alain Badiou